Een mijlpaal
Van ‘in de weer met gezinnen’ tot erkend systeemtherapeut. Een persoonlijke mijlpaal.
Met het afronden van mijn supervisiereeks, waarover ik in mijn laatste blog schreef, heb ik mijn opleidingstraject tot relatie- en gezinstherapeut afgerond. Dit heeft bestaan uit verschillende opleidingen, supervisies en leertherapie in de afgelopen acht jaar. En in vele jaren daarvoor bestond het als wens welke steeds lastig waar te maken bleek. Een terugblik voelt dan ook op zijn plaats.
Waar ik ooit begon met het werken met kinderen, was ik na mijn eerste stage al overtuigd van het belang van het werken met ouders. Daar moest het verschil gemaakt worden. Ik besloot om na mijn SPH opleiding ook maatschappelijk werk te gaan doen, om met ouders te kunnen gaan werken. Hier heb ik nooit spijt van gehad. Jarenlang heb ik in allerlei functies op verschillende plekken en met verschillende doelgroepen met ouders en hun kinderen gewerkt. Ik was dus altijd in de weer met gezinnen. Ik vind gezinnen fantastisch en fascinerend. Dat je bij elkaar hoort, hoe ingewikkeld het ook kan zijn en dat je bij elkaar blijft horen, wat je daar zelf ook van vindt.
Toen ik me verder wilde ontwikkelen binnen mijn vakgebied, bleek dat niet gemakkelijk zonder wetenschappelijke opleiding. Ik vond mijn weg; de opleiding tot systeemtherapeut kon ik doen met een HBO achtergrond. Op die manier kon ik me bezig blijven houden met waar mijn liefde voor het vak lag, bij het gezin, en kon ik me ontwikkelen.
De werkgever waar ik destijds werkte, investeerde hier echter niet meer in. Mijn collega die de opleiding gedaan had, was voor mij een steun en stimulans om deze weg in te slaan, maar ik moest verder kijken. De overstap van de jeugdzorg naar de jeugd GGZ leek de uitkomst. Daar werd wel geïnvesteerd in systeemtherapeuten en daar was men enthousiast over mijn wens. Ik ging de benodigde vooropleidingen doen en raakte nog meer enthousiast. Mijn werk deed ik met veel plezier en was al gericht op gezinsbehandelingen. Toen de economische crisis zijn intrede deed, droogden mijn kansen echter op. Na een bezuinigingsronde waarbij ik ook mijn baan verloor, leek mijn toekomstperspectief uit zicht.
Na twee jaar bij de kinderrevalidatie gewerkt te hebben en een nieuwe koers voor mijzelf te hebben uitgezet (een eigen praktijk, wat ook een uitstekend idee bleek te zijn!), kwam de kans alsnog. LUMC-Curium nam mij aan als systeemtherapeut in opleiding en ik kon aan de opleiding beginnen. Gestaag heb ik mij in de afgelopen jaren door de opleidingsonderdelen heen gewerkt. Met groot enthousiasme aanvankelijk en uiteindelijk ook blij dat het tot een afronding is gekomen. Maar trots op het doorlopen traject en op dat ik gekomen ben waar ik zoveel jaren geleden al van droomde.
In 2020 sloot ik me aan bij de NVRG als lid in opleiding. Destijds werd ik geïnterviewd als nieuw lid. Inmiddels dus ook officieel erkend als volledig lid. Hoera!
Als de roze wolk grijs is
Ouders horen blij te zijn met hun kind. Maar wat nou als je dat anders ervaart?
‘Ouders horen blij te zijn met hun kind’. ‘Zeker met hun baby’. ‘Vader of moeder worden is mooi en bijzonder’. Er zijn vanuit de maatschappij flink wat ideeën over ouderschap, die weinig ruimte laten voor de moeilijke aspecten hiervan. Gelukkig ervaren de meeste prille ouders het ouderschap ook als positief. Zij beleven er plezier aan en voelen zich er goed bij, ook al is het soms best zwaar. Maar er zijn ook ouders die het niet zo positief ervaren. Dat we hier nog weinig oog voor hebben, maakt het ingewikkeld wanneer jij degene bent voor wie het anders voelt. Wat als je vooral somberheid, verdriet of angst ervaart bij de komst van je kind? Mirjam Meek heeft hier, met de ervaringen uit haar eigen praktijk, een boek over geschreven: 'De verwachting voorbij’. Dit gaat over allerlei situaties waarin het ouderschap zwaar valt. Waarin er geen roze wolk is, maar een grijze, een zwarte of een donderwolk. Het zou voor deze ouders fijn zijn wanneer we ons er met elkaar van bewust zijn dat vader of moeder worden een levensgrote verandering is, waarvan de impact vooraf niet te overzien is. Wat er dus voor kan zorgen dat het tegenvalt en het je uit balans brengt. Dan kunnen we het er met elkaar over hebben. Hopelijk helpt meer aandacht voor dit onderwerp om het gesprek erover op gang te brengen.
Hier vind je het boek ‘De verwachting voorbij’ van Mirjam Heek.
Patiënt; Lijden of leiden?
De term patiënt dreigt te verdwijnen uit de Nederlandse taal; het heeft een andere betekenis gekregen, die van iemand die hulpbehoeftig is. En dat terwijl het eigenlijk een heel respectvolle en eervolle titel is, voor iemand die zijn situatie met rust, geduld en wijsheid moet aangaan.
Onlangs bezocht ik de tentoonstelling van Nieke Koek in museum De fundatie in Zwolle; Gelichaamd. Nieke richt zich als kunstenaar op het menselijk lichaam. Hiervoor werkt ze met regelmaat samen met zorginstellingen en ze verbindt zich daar zowel met de professionals als met de mensen die er in behandeling zijn. Dit mondt uit in verschillende projecten en kunstwerken.
Een van de kunstwerken in de tentoonstelling is ‘patiënt’. We zien hier de omtrek van twee handen, één in nette lijnen en één in een wir-war van lijnen. Daarnaast zien we de opname waarin het wordt vervaardigd. Nieke’s oom, die een hersenbloeding heeft gehad, trekt zijn eigen handen om op een vel papier.
De uitleg vertelt ons; ‘Het woord patiënt stamt af van het Latijnse woord patientia, dat lijden, dulden, volharding of geduld betekent. De term patiënt dreigt echter te verdwijnen uit de Nederlandse taal; het heeft een andere betekenis gekregen, namelijk die van iemand die hulpbehoeftig is. En dat terwijl het eigenlijk een heel respectvolle en eervolle titel is, voor iemand die zijn situatie met rust, geduld en wijsheid moet aangaan.’
Nieke haalt de patiënt uit de hoek van de hulpbehoevende en geeft hem of haar weer een volwaardige plaats in de samenleving; degene die met geduld en volharding zijn eigen lijden draagt en zichzelf leidt naar verbetering van of verzoening met de situatie. Ze zegt hierover; In mijn werk probeer ik om samen met patiënten vorm te geven aan de sensaties van hun lichaam, het gaat daarbij niet om genezing maar om bestaansrecht geven en het serieus nemen van de veelvormigheid van pijn en ervaringen. Dat geeft ruimte waarin alles mag bestaan. Als ze daarna een gesprek hebben met de arts dan is daar een heel ander soort gesprek mogelijk omdat ze hun lichaam anders begrijpen. Zorgprofessionals komen wel eens verbaasd naar mij toe, alsof het een soort magie is. Maar het is eigenlijk heel simpel, er ontstaat een enorm diepe en grote kennis in mensen tijdens het ondergaan van pijn en ziekte. Veel mensen voelen zich vaak niet gezien en gehoord in het ziekenhuis, terwijl dat toch de ultieme plek zou moeten zijn voor hulp en zorg in al haar facetten. Daarom is de beleving van het lichaam zo belangrijk en niet alleen de analyse van het probleem en de ziekte.’
Deze omschrijving deed mij denken aan mijn eigen werk, waarin ook het verschil merkbaar is met de arts die een diagnose stelt (analyse) en een advies geeft. Ik herken de ‘enorm diepe en grote kennis in mensen tijdens het ondergaan van pijn en ziekte’. Om dan te kunnen werken met de beleving van de geest, kan heel veel ruimte geven.
https://www.mistermotley.nl/een-ode-aan-de-kunst-van-het-lichaam-in-gesprek-met-nieke-koek/
Zelfvertrouwen of zelfcompassie?
Leren vertrouwen op jezelf, ook als alles tegenzit. Kan dat?
Met regelmaat tref ik mensen in de praktijk die graag hun zelfvertrouwen willen verbeteren en zich afvragen of dat mogelijk is los van de omstandigheden in hun leven. Want als alles tegen lijkt te zitten, hoe kan je dan nog voldoende op jezelf vertrouwen? Dan gaat het toch helemaal niet zo goed?! Een goede en terechte vraag.
Zelfvertrouwen is namelijk ook afhankelijk van externe factoren. Je hebt ervoor nodig dat je jezelf vergelijkt met anderen. Dat maakt het meteen kwetsbaar. Je gaat je prestaties of je uiterlijk vergelijken met dat van de mensen om je heen. Wanneer je dan een goed gevoel van zelfwaarde hebt als je goed uit die vergelijking komt, wat heb je er nog aan wanneer je omstandigheden verslechteren? En wat te doen als je slecht uit de vergelijking komt? Dan kun je jezelf boven de ander plaatsen, je prestaties opblazen, jezelf mooier maken, je zwaktes verbergen of jezelf beschuldigen dat je niet beter kan. Maar dat zijn allemaal manieren die veel energie kosten en waarbij je veel hoog te houden hebt of juist verdwijnt in je eigen drama. Heel vermoeiend en weinig opbouwend.
Zelfcompassie biedt je om die reden een meer stabiele basis dan zelfvertrouwen. Zelfcompassie gaat namelijk niet om vergelijking, het gaat om het accepteren van jezelf. Je kijkt naar jezelf zoals je naar je geliefden kijkt; vanuit een mild en ondersteunend gevoel. Je aanvaardt dat je niet de enige met problemen bent, dat iedereen zijn eigen worstelingen heeft. Je wilt het beste voor jezelf, vanuit goede zorg voor jezelf, niet om het beter te hebben of om meer te hebben dan een ander. Jouw behoeftes zijn even belangrijk als die van de mensen om je heen. Wanneer je het beste voor jezelf wilt, durf je nee te zeggen tegen dingen die je schaden. Hier kun je je tegen verzetten, dit geeft kracht.
Het goede nieuws is dat je zelfcompassie kunt aanleren. Dit gaat over het leren vriendelijk zijn voor jezelf, het leren leven vanuit een gedeelde menselijkheid (we doen allemaal gewoon ons best) en het leren beoefenen van mindfulness. Oefening baart kunst. Het zorgt er niet voor dat je instant gelukkig bent of geen zorgen meer hebt. Je zult wel beter kunnen omgaan met negatieve gevoelens waardoor ze verminderen en er meer ruimte is voor positieve gevoelens. Je zult ervaren dat je meer verantwoordelijkheid neemt voor je eigen welbevinden en meer initiatief neemt. Op naar liefdevolle vriendelijkheid naar jezelf en daarmee naar anderen!
Stop, denk, doe
Vakantie? Bekijk het eens van de andere kant.
En dan ineens is het zover: zomervakantie. We zijn alweer halverwege het jaar.
Je werkt hard, bent druk en altijd in actie, maar met alles wat je te doen hebt en wat er nog ad hoc bijkomt, schiet reflectie er gemakkelijk bij in. Een heldere blik op de lange termijn ontbreekt. Daarmee wordt het lastig te zeggen wat je dan precies bereikt hebt met al dat harde werken en met dat bezig zijn.
Hoe zou het zijn als je eens ander perspectief kiest en nadenkt over wat je gedaan hebt en wat je wilt gaan doen? Deze periode leent zich goed voor uitzoomen, met een vogelperspectief naar je eigen leven kijken. Wat wil je blijven doen en waarom? Wat zou je anders willen en wat is daarvoor nodig?
Neem daar de komende weken eens de tijd voor op het strand, op de camping, in je hotelkamer of gewoon op kantoor waar het misschien net iets rustiger is in deze periode.
Fijne zomer.
Koester je talenten
Beter worden in waar we niet goed in zijn, daar leggen we vaak de focus op. Het is maar de vraag of dat is wat ons het meest vooruit helpt. Onderzoeken tonen aan dat er eigenlijk meer rek zit in juist het vergroten van onze kwaliteiten. De positieve psychologie richt zich hierop.
Waarom is, ook in de psychologie, positiviteit zo belangrijk? We leren vaak ons hele leven vooral te kijken naar wat er niet goed aan ons is. De meeste mensen herkennen het gevoel dat je ergens niet goed genoeg in bent. Juist het positieve is waar de positieve (what's in a name?) psychologie aandacht voor heeft. De positieve psychologie is een uitbreiding op de 'traditionele' psychologie en richt zich op het welbevinden van de mens. Waar de normale psychologie zich richt op het beter maken van psychologische problemen, richt de positieve psychologie op het beter maken van wat al goed is. Ieder mens heeft gebieden waar hij of zij niet op uitblinkt en gebieden waarop dat juist wel het geval is. Dat zijn je kwaliteiten. Wil je met jezelf aan de slag, dan kun je de gebieden waar je niet goed in bent oprekken, jezelf trainen, gedrag veranderen. Dat kost echter veel energie en omdat het niet om je natuurlijke talenten gaat, zul je er waarschijnlijk nooit in schitteren. En de kans dat je er plezier uit haalt is ook niet zo groot. Je kunt er ook voor kiezen om je kwaliteiten goed in beeld te krijgen (echt, we hebben ze allemaal!) en daar sterker in te worden. Daar heb je waarschijnlijk plezier in en de kans dat je supergoed kunt worden is best groot.
De grondleggers van de positieve psychologie ontdekten dat wij als mens absoluut invloed hebben op het ervaren van een leuker of beter leven. Een essentieel onderdeel waarop je zelf invloed uit kan oefenen is je zelfbeeld. En dat zelfbeeld is weer afhankelijk van hoe je jezelf waardeert. Het goede nieuws is: jezelf waarderen kan je leren!
Zo kan het al helpen om je bewust te zijn van waar een negatief of positief zelfbeeld vandaan komt. Let er eens op waar jij de focus op legt.
Een negatief zelfbeeld komt voort uit een focus op:
enkel je minder positieve eigenschappen
Jezelf continu te vergelijken met anderen
De positieve eigenschappen en successen van anderen
Een onrealistisch perfect beeld van wat je zou moeten zijn
Datgene waar je maar nauwelijks invloed op hebt
Een positief zelfbeeld ontstaat wanneer je focust op:
Al je eigenschappen maar met name je positieve
Jezelf. En je dus niet continu vergelijkt.
Dat waar je invloed op hebt
Anderen te waarderen zonder jezelf daarmee naar beneden te halen.
Behalve je bewust te zijn van waar jij nu eigenlijk de focus op legt, op het positieve of op het negatieve, zijn er ook tal van tools om die focus te leren veranderen. Een goed hulpmiddel om die focus te verleggen is 'The VIA CharacterStrenghts Survey' . Een vragenlijst die je helpt om je positieve en sterke karaktereigenschappen te ontdekken en te benadrukken. Probeer het eens. Herken jij je in de uitslag? En wat doet dat met de kijk op jezelf?
De tijd vliegt
De tijd vliegt. Een cliché en daarmee tegelijk ook zo waar. Ook ik heb niet stilgezeten de afgelopen jaren. Goed om soms eens even bij stil te staan en (want dat doe ik niet vaak) hier iets over te delen. Nieuwsgierig?
De tijd vliegt. Twee jaar geleden alweer werd ik lid van de NVRG. De Nederlandse Vereniging voor Relatie- en Gezinstherapie. Toen nog in een eerder stadium van mijn opleiding tot systeemtherapeut wilde ik mijzelf en mijn cliënten serieus nemen door, onder andere, lid te worden van deze beroepsvereniging. Het NVRG-lidmaatschap is een waarborg voor kwaliteit. NVRG-leden voldoen aantoonbaar aan kwaliteitseisen met betrekking tot (voor)opleiding, werkervaring en deskundigheidsbevordering.
Als nieuw lid in 2020 stelde ik mijzelf voor in dit interview. Inmiddels ben ik als systeemtherapeut heel wat kennis, ervaring en oefening rijker. De basisopleiding en verdiepingsopleiding heb ik succesvol en met plezier afgerond. En ook de supervisie reeksen en zeker de training in Geweldloos verzet en verbindend gezag hebben mij enorm veel gebracht.
Het is voor mij belangrijk om als therapeut altijd in ontwikkeling te blijven. Verdieping en verbreding van kennis zijn essentieel om goed aan te kunnen blijven sluiten bij de praktijk en de cliënten. Het plezier in mijn werk en de feedback van mijn cliënten zijn altijd weer de grote motivator.
Het is dan ook heel fijn wanneer de feedback van cliënten aansluit op dat wat ik juist zo graag bied in de gesprekken; 'Fijn dat een onafhankelijk iemand vragen stelt, zonder oordeel. Je laat nadenken over actie en reactie en je eigen rol en acties binnen het systeem. Je hebt precies aangevoeld wat wij nodig hadden. We kwamen door de gesprekken tot betere inzichten in elkaar en ook kregen we meer inzicht in ons eigen handelen. Het was erg fijn om aan te kunnen geven waar we mee zaten en om vervolgens samen oplossingen te kunnen bedenken. Er werd goed geluisterd en meegedacht en we hebben heel veel nuttige en handige tips gekregen, we gebruiken de handvatten nog elke dag'.
Ik hoop dan ook dat ik, mede door verdere opleiding en door feedback van cliënten, steeds beter kan aansluiten bij de verschillende mensen en de zeer uiteenlopende vragen waarmee ze naar mijn praktijk komen. Op naar meer verdieping!
Welke bril zet jij op in het nieuwe jaar?
Doe jij niet aan goede voornemens omdat het je toch niet lukt? Je zou het ook vanuit een ander perspectief kunnen bekijken!
Heb je goede feestdagen gehad? Misschien heb je zelfs wel kerstvakantie. Door wat rust en ontspanning kan je perspectief op de wereld er ineens heel anders uit gaan zien. Maar een vakantie is (gelukkig) niet de enige factor: je hebt er zelf ook een aardige hand in.
In één van haar boeken vertelt Esther Perel (relatietherapeut) dat het haar doel is om het verhaal dat mensen over zichzelf en elkaar vertellen te herzien. Dit verhaal is constant aanwezig en heeft grootse impact op hoe je je gedraagt. Het wordt de bekende selffulfilling prophecy. Je denkt zeker te weten dat je een klus niet kan klaren, waarschijnlijk begin je er al niet eens aan of gaat er inderdaad van alles mis.
Het goede nieuws: zoals alles in beweging is, kun je ook dit verhaal herschrijven.
Op verschillende gebieden in ons leven vertellen we onszelf een verhaal. Over wie we zijn, hoe we ons gedragen, wat we wel en niet goed kunnen. Wat gewenst en ongewenst is. Met die bril stap je een nieuwe week en straks het nieuwe jaar in, en dat heeft effect. Misschien heb je al bedacht dat je voornemens sowieso sneuvelen, of dat bepaalde dingen nu eenmaal zo werken. Of dat je partner eigenlijk maar storend aanwezig is. Die verhalen werken door in je gedrag, keuzes en acties.
Reflecteer vooraf al eens op je bril voor 2022. En kijk eens of je hem, waar nodig, aan kan passen. En dan vooral in positieve zin.
En hou daarbij eens in gedachten:
Je kunt altijd een kleine eerste stap zetten
Ook die kleine stap, ís een stap vooruit
Probeer het eens op een andere manier
Je kunt altijd opnieuw beginnen
Hoe belangrijk is het eigenlijk?
Je kunt meer dan je denkt
Kom in actie
Je bent vaak zelf je grootste beperkende factor om je perspectief, kansen en uitdagingen op de juiste waarde te schatten. Bij deze dus de uitdaging om je blik, voordat je aan het nieuwe jaar begint, op scherp te zetten. Het kan alle verschil maken.
Nieuwsgierig geworden naar Esther Perel? ‘Liefde in verhouding’ is één van haarmeest populaire boeken.
Heb een fantastisch 2022!
Geprikkeld of overprikkeld: waar ligt jouw grens?
Prikkels. Kan je niet zonder of is het snel genoeg? De beleving en verwerking ervan is voor iedereen anders. Hoe vind je uit wat het beste bij je past?
In de zomermaanden trekken veel mensen erop uit en is ritme en regelmaat vaak minder aan de orde. Andere omstandigheden en andere en meestal meer prikkels. Voor de een een lust, voor de andere een absolute last. Maar waar gaat het nou eigenlijk over als het over prikkels gaat?
Prikkels zijn eigenlijk alles wat je zintuigen prikkelt en je aandacht trekt. Prikkels kosten je energie en je hebt rust nodig om prikkels te verwerken. Ook heb je prikkels nodig om je te ontwikkelen en te kunnen functioneren. Bij te weinig prikkels ontstaat verveling. Bij een goede hoeveelheid prikkels voel je je lekker maar bij een teveel aan prikkels ervaar je stress. Overprikkeld zijn is niet erg, te lang overprikkeld zijn en niet herstellen is niet goed voor je gezondheid. Wanneer die grens overschreden wordt is persoonlijk. En juist dat is belangrijk om serieus te nemen. Waar de een graag vakantie viert op een overvolle camping met entertainment. Blijft de ander liever thuis of betrekt een stil onderkomen in de natuur. Luister naar je jezelf en je eigen lichaam. En laat je daarbij vooral niet leiden door opmerkingen als 'dat moet je lekker loslaten' of 'doe eens gek'. Genoeg is genoeg en dat bepaal je zelf.
Neem jezelf in acht als je je regelmatig, of misschien wel altijd, overspoeld wordt door alles wat er op je af komt. Prikkels van buiten kun je mogelijk vermijden of beter doseren. Je hoeft je niet terug te trekken uit de maatschappij maar vind voor jezelf uit wat en hoe lang je bepaalde prikkels kunt verdragen. En ook dat dit per situatie kan verschillen. Zelfs de hoeveelheid prikkels van binnen uit kan je misschien wel wat meer sturen. Vooral negatieve gedachten die emoties oproepen geven veel prikkels. Angst, bijvoorbeeld, kan daarbij een grote rol spelen. Dit is niet eenvoudig maar het scheelt al heel veel als je probeert neutraler en vriendelijker tegenover jezelf en je eigenschap te staan. Daarnaast helpt het om voor jezelf uit te vissen welke dingen jou overprikkelen en welke minder. Misschien kom je situaties tegen waar je iets aan kunt doen.
Als tegenwicht voor de sterk op het hoofd of het denken gerichte bezigheden, kun je rust zoeken in de natuur, iets lichamelijks te doen, in je eentje iets doen of mediteren bijvoorbeeld. Goede tips voor dit soort activiteiten vind je, onder andere, in het boek 'Dingen die je alleen ziet als je er de tijd voor neemt'. Het kan ook helpen om te weten dat je niet de enige bent die het leven soms op die manier ervaart. Een boek lezen over overprikkeling en de ervaring van anderen daarmee kan steun bieden. Een tip is bijvoorbeeld 'Overprikkeld' van Liesbeth Kamerling en Lieke Zunderdorp. En bovenal, blijf er niet alleen mee zitten als het te zwaar voelt. Praat erover met iemand in je omgeving of zoek hulp bij een professional.
Harde feiten, zachte interpretaties
Zelf aan de slag met terugblikken op hoe je bent opgegroeid of met begeleiding? Beide is mogelijk met deze prachtige toolkit; ontdek hoe jouw leven je heeft gevormd en ga op zoek naar welke plek je dit wilt geven.
Zelf aan de slag! Dat is wat deze toolkit je biedt. Wanneer je stil wilt staan bij hoe je bent opgegroeid, hoe dat je gevormd heeft en hoe je verder wilt, dan kan je hier prima mee aan de slag. Bijzonder hoe mijn ondernemer-buurvrouw Amy Guijt dit zelf heeft ontwikkeld! Ze is nota bene geen hulpverlener, geen systeemtherapeut, maar een ontwerper. En tegelijkertijd heeft ze dit heel goed begrepen. Omdat ze zelf heeft ervaren dat je leven je vormt en dat het zinvol kan zijn om daarbij stil te staan zodat je bewuste keuzes kunt maken. Dat is precies het effect dat het heeft bij de cliënten aan wie ik het heb aangeboden. En omdat Amy ontwerper is, ziet het er allemaal prachtig uit. Zo aantrekkelijk, dat je er graag mee aan de slag gaat. Het biedt je de mogelijkheid om op een eenvoudige manier je genogram in kaart te brengen, je interactiepatronen en je levenslijn. En dat geeft je weer ruimte om verder te gaan.
Nu eerst vakantie!
De Praktijk voor psychosociale therapie is drie weken gesloten vanwege vakantie. Tot ziens in september!
Na een jaar vol leuke uitdagingen, fijne gesprekken, inspirerende scholing en bijzondere ontmoetingen, is het nu tijd voor vakantie. De praktijk zal gedurende de komende drie weken gesloten zijn. Voor een ieder die ook op vakantie is of gaat; een hele fijne tijd gewenst! Voor een ieder die alweer terug is of bijna terugkomt; hopelijk was het goed. Vanaf 2 september ben ik weer aan de slag. Tot dan!
Uit je comfortzone?
Vind de juiste balans tussen jezelf uitdagen en rust nemen.
Misschien herken je het wel; je houdt van jezelf ontwikkelen, uitdagen, nieuwe dingen op je pad. Je grijpt kansen aan, springt in gaten en bent steeds op weg naar… Ja, naar wat eigenlijk. Waar gaat deze weg je naartoe leiden? Heb je daar zelf een idee over of volg je de weg gewoon? En kijk je om je heen om je te oriënteren en te genieten of ren je aan alles voorbij? Elk mens heeft uitdaging nodig, op welke manier dan ook. Het is goed om in beweging te blijven, letterlijk en figuurlijk. Met de mogelijkheden die we tegenwoordig hebben en een maatschappij die ons hierin stimuleert, is het eerder een kunst geworden om af en toe ook stil te staan, rustig te lopen, te overpeinzen, te mijmeren. Wanneer we dat vergeten, wordt het leven een jachtig gebeuren, waarbij je het gevoel kunt hebben dat je achter jezelf aan rent. Je wordt geleefd. En dat hoeft niet. Maar er is wel wat voor nodig om te stoppen. Af en toe flink rennen is prima, je wordt er veerkrachtig van. Vergeet niet ook weer af te remmen, pauze te nemen en een plan te maken voor je vervolg; ga je verder rennen, neem je een langere pauze, ga je wandelen of slenteren, neem je een andere weg of ga je misschien wel een stukje terug? En wanneer het leven van je vraagt om een lange periode achtereen te rennen, ook dan helpt het je om je hiervan bewust te zijn en te bedenken wat je nodig hebt om dit vol te houden. Uit je comfortzone is dus prima, maar erin ook!
Tijd voor verandering?
Een goed 2019 gewenst!
Een nieuw jaar, nieuwe kansen. Bij deze ten eerste voor iedereen de beste wensen. Dat het een goed jaar mag worden. Dat 2019 je veel goeds mag brengen. Ik herinner me een van mijn posts van vorig jaar rond deze tijd, uit mijn Omdenkenkalender; mogen al je problemen net zo lang duren als je goede voornemens dit jaar. Dat wens ik jullie. En wanneer je serieus werk wilt maken van verandering, net als de mensen die mij de afgelopen dagen daarvoor mailden, dan kan het zinvol zijn daar hulp bij te vragen. Dan kun je echt een verandering aangaan en doorzetten. Dat wens ik een ieder; de verandering aangaan die goed voor je is!
Vier het leven!
Het leven neemt een wending, de dagen worden weer langer!
We zijn er voorbij! 21 december. De dag waarop we hier in Nederland, op ons plekje op de aarde, het verst van de zon afstaan. Vanaf 21 juli werden de dagen steeds korter, de nachten langer. Werd het steeds meer donker. We trokken ons terug, waren meer binnen, lichten aan, kachel aan. Een ieder die mij goed kent, weet hoe ik kan verlangen naar licht. En ik zal vast niet de enige zijn.
Alle lichtjes die we aansteken in deze periode, symboliseren ons verlangen naar licht, doen ons herinneren aan de zon, aan het licht, aan lange lichte dagen. We kunnen het ons weer veroorloven om ernaar te verlangen, want het komt er immers weer aan! De kortste dag betekent ook de wending en dus de beweging naar meer licht.
En met licht komt leven, ontstaat er warmte, kunnen dingen weer groeien en tot bloei komen. De zonnewende brengt ons weer een periode van licht, van groei, van leven. Al heel lang vieren mensen dit moment, kijken ze uit naar de periode die komt en vieren op die manier het leven. De aarde die een wending maakt en ons weer in het licht brengt, brengt ons het leven. Laten we dat leven vieren!
'je hoeft het leven niet te snappen, je hoeft alleen je weg te vinden'
Een pleidooi voor een samenleving waarin een ieder zijn weg kan vinden.
Onlangs was ik per toeval in restaurant Freud, in Amsterdam. Het bleek een restaurant te zijn waar mensen werken die niet gemakkelijk een baan aankunnen of kunnen krijgen, bijvoorbeeld door psychische problemen. Naast dat het een mooie en prettige plek was, met heerlijk eten (aanrader!), viel mijn oog op de tegeltjeswijsheid op het toilet (gegluurd bij de heren…); ‘je hoeft het leven niet te snappen, je hoeft alleen je weg te vinden’. Heel passend bij het restaurant en de mensen die er werken.
Toevallig kwam ik recent de waarschijnlijke oorsprong van deze quote tegen; ‘men hoeft de wereld niet te begrijpen, men moet alleen zijn plaats erin weten te vinden’, van Albert Einstein. De wijsheid wordt door de jaren heen blijkbaar in andere woorden verpakt..
En nog steeds zo waar. Al lijkt de wereld steeds ingewikkelder te worden, als je je weg erin hebt gevonden, wandelt dat prettig. Dan maakt het niet uit dat het geheel wellicht niet te overzien is, of dat jij de wereld anders ziet dan dat anderen dat doen.
Die verandering van perspectief kan mensen vaak erg helpen. Ik ervaar dat in de praktijk ook. In plaats van dat je moet voldoen aan ‘hoe het hoort’, of ‘zoals iedereen dat doet’, je eigen weg vinden door de dingen te doen die bij je passen. Wanneer het lukt om de stap te maken van het willen voldoen aan een jezelf opgelegd beeld (door de maatschappij, je opvoeding, je omgeving, alle social media, etc.) naar kunnen groeien binnen je eigen mogelijkheden, dan heb je je eigen weg in het leven gevonden. Of met Einstein gesproken; dan heb je je plaats in de wereld gevonden.
Met tot besluit een citaat van Einstein dat hier naadloos op aansluit; ‘Iedereen is een genie. Maar als een vis wordt beoordeeld op zijn vaardigheid om in bomen te klimmen, zal hij zichzelf zijn hele leven als een mislukkeling beschouwen.’
Groen doet wonderen
Hoe de inrichting van een ruimte van belang is voor hoe je je voelt.
Inmiddels heeft de nieuwe ruimte zich prima bewezen. Het is er goed vertoeven. Ook het pand is een prettige plek om te zijn, met goede buren en levendigheid. Zowel overdag als in de avond is er voldoende aanloop en het feit dat het naast de parkeergarage en de bushalte zit, maakt het voor iedereen bereikbaar. Nu ik na de inrichting ook tijd had voor de aankleding van de ruimte, werd het tijd voor wat foto's op de site. Trots op de nieuwe stek!